Beijing

Lieve allemaal,

In de hoop dat jullie niet allemaal in een zak op weg zijn richting Spanje en ik deze mail dus voor niks schrijf hierbij onze belevenissen uit Beijing.

Terwijl ik dit schrijf tuur ik uit het raampje van de trein en zijn we op weg van Beijing naar Dazhai. Buiten werken de chinezen op de rijstvelden en komt het ene pittoreske stadje na het andere langs. De buffels grazen in de groene waterige veldjes terwijl de oudere chinezen de andere veldjes bijwerken.

OK, even 5 dagen terug in gedachte.
Nadat we aangekomen waren in Beijing zijn we de volgende dag “the forbidden city” gaan bekijken, het winter optrekje van de keizers uit vervlogen tijden.
Heerlijk was het om buiten te komen in de temperatuur van -1 C ipv -20 C !
Nadat we vanuit ons hotel de goede richting hadden bepaald liepen we in het zonnetje het “stukje” naar het plein van de hemelse vrede (het grootste plein van de wereld) dat grenst aan de verboden stad.
Het plein zelf viel ons ietsje tegen al waren de stadspoorten daarentegen erg mooi en vooral erg Chinees.
Vervolgens de verboden stad in en zoals hopelijk op de foto’s te zien, dit was Schitterend! Toen het begon te schemeren liepen wij als allerlaatste de poort uit.

Helaas heeft China een iets te dichte bevolking en lopen ze ook bepaald niet voorop in milieubewustheid waardoor het in de lijst van ‘s werelds 30 meest vervuilde steden de twijfelachtige ’eer’ heeft er 20 te bezitten. Mochten jullie dus denken dat ons fototoestel kuren heeft of dat het mistig was in Beijing, helaas dit is SMOG L

De volgende dag ingelast om wat vooruit te plannen, de was te doen en dat soort zaken die ook gewoon doorgaan als je op reis bent.

Donderdagochtend met de metro richting het zomerpaleis wat het optrekje was voor diezelfde keizers maar dan gedurende de te warme zomerse dagen. Hier was alles nog in de oude staat en niet herschildert zoals wel het geval bij de verboden stad.
Al snel bleek dat voor de Chinese toeristen niet de mooie optrekjes DE bezienswaardigheid van de dag waren maar Irene.
1 Voor 1 kwamen ze langs om met ons, maar vooral met Irene, op de foto te gaan en een lol dat ze hadden, en wij des te meer natuurlijk :-)
Als afsluiter de tempel in die bovenop de hoogste berg stond. Het was een flinke klim, maar wat een uitzicht over Beijing en omgeving.
Ook hier liepen we als 1 van de laatste bezoekers de poort uit maar besloten nog wel even de Pearl Market te bezoeken. Dit is een markt met ECHTE Chinese spullen, oftewel alles is nep!!
Ik had binnen een kwartier een I Phone gekocht en ik moet zeggen, hij werkt prima ;-)
Na nog wat prullaria en de nodige ongein te hebben gescoord zijn we weer vertrokken en na een heerlijke maaltijd lekker ons mandje ingedoken.

Vrijdag hadden we gepland om DE Chinese muur te beklimmen want dat moet je natuurlijk niet in het weekend doen ivm de extra drukte van de Chinese toeristen. Zodoende stonden we extra vroeg op maar besloten nog wel even een heerlijk vers broodje bij ‘ons’ bakkertje te kopen voordat we de metro ingingen (we waren immers veel te blij dat we brood hadden gevonden en niet verplicht iedere ochtend aan de rijst moesten).
Na wat oponthoud in de metro kwamen we om 11.10 uur aan bij bus 919 (een stuk buiten het centrum) die ons naar de beloofde muur zou brengen. Yeah right, de bus naar Badaling reed van 06.00 uur tot 11.00 uur werd ons hier verteld. We konden wel met een auto worden gebracht vertelde 1 van de kaart verkopers maar dat koste 500 Yuan.
OK, dan maar de dagen omdraaien en vandaag doen wat we morgen van plan waren te doen, terug de binnenstad van Beijing in dus!
Na door de Hutong wijken te zijn gelopen kwamen we aan bij de Lama tempel. Hier werd vooral erg veel wierrook gebrand en bij diverse Buddha beelden werd gebeden en offers gebracht in de vorm van fruit, zoetigheid en geld.
Vervolgens de grootste winkelstraten van Beijing in en ja, het zag er zo uit zoals je zou verwachtten. Overal hele grote Led reclame borden en alles vol met lichtjes.
Ondanks dat het Buddhisme hier veruit de grootste religie is was er ook al aardig wat kerstversiering te vinden.
Aan het einde van de veel te westerse winkelstraat was gelukkig weer een typisch chinees straatje met lampionnen en waaiers. Vanuit verschillende kraampjes werden souvenirs en etenswaren verkocht. Qua eten waren vooral de spiesen met hele grote spinnen, hagedissen, XL larven, kakkerlakken, zeesterren en levende schorpioenen degene die het meest opvielen. Chinezen staan er niet voor niets om bekend dat ze alles eten, dat blijkt!
Maar HET moment van de dag bleek nog te moeten komen! Na weer een lange dag vol nieuwe indrukken en kilometers lopen besloten we al zittend op een trap te kijken welke metro lijn we hierna moesten nemen en waar we moesten overstappen e.d. Terwijl we dit deden kwam er een zwerver op ons af met zijn handen uitgestoken. Nu hadden we in die mooie winkelstraat net nieuw brood gekocht als avond eten maar Irene zei spontaan: zullen we hem dat brood geven!?
Ik maak dus mijn tas open en haal de zak met het nog warme BRUINE brood tevoorschijn. Voorzichtig komt die man dichterbij waarop ik denk: misschien moet ik hem even laten zien wat we hem willen geven zodat hij ziet dat we hem niet een of ander afgekloven iets geven of een zak schillen of zo. Ik open dus die zak en laat hem het brood zien.
Wauw, de blik van die man zal ik niet snel vergeten. Hij keek ons aan alsof hij de loterij had gewonnen, wat een gevoel. Hij pakte met twee handen het brood aan en lachte van oor tot oor. Toen we wegliepen kregen we twee duimen, niet 1 keer maar wel tien keer met weer die brede lach. Het was al flink afgekoeld buiten, maar even merkte wij daar niks van en werden we heel warm van binnen.

Zaterdag moest het dan ECHT gaan gebeuren, hij moest worden beklommen en dat werd hij!!
Om 10.00 uur stonden we bij de bus die ons naar die langverwachte muur zou brengen. De bus stond al klaar toen wij aan kwamen lopen en de rij Chinese toeristen liep vanaf de ingang van de bus helemaal rondom.
Nu hebben we hier geleerd dat je daar vakkundig mee om moet gaan dus wij ’domme’ toeristen deden even alsof we niks van hun systeem snapte.
Vijftien minuten later reden wij al zittend op de vijfde rij met een volle bus onze uitdaging van die dag tegemoet ;-)
Aangekomen in Badaling bleek dat het goed was dat we op een doordeweekse (NOT) dag waren gegaan! Er liepen zo’n paar duizend toeristen met ons mee de muur op, erg gezellig alleen jammer dat het allemaal Chinezen waren waardoor er niet veel gezellige conversaties ontstonden. Tot het moment dat de eerste Chinees Irene durfde te vragen of ze op de foto met hem wilde. Toen was het hek van de dam en stonden we daar opnieuw als een nieuw geopende attractie op een al eeuwenoude muur.
Toen we eenmaal het hoogste punt hadden bereikt bleek dit de spreekwoordelijke mijlpaal voor velen te zijn want twintig meter lager waren we bijna alleen!
Hier hebben we dan ook een hele tijd ademloos (maar dit kwam mede door de beklimming) gezeten en zijn rond half vier aan de afdaling terug begonnen.
‘s Avonds nog een flinke wandeling door de Hutong wijken gemaakt als afsluiter van 5 super dagen in Beijing en om 23.00 uur waren we eindelijk terug in ons hotel.
De volgende dag om 06.00 uur op om om 07.00 uur de bus richting het station te pakken.

Dat was het voor nu, we hopen jullie snel weer te mogen verblijden met onze nieuwe avonturen.
Dikke kus uit China waar het reeds 15 C is!!