puur natuur
Door: arjanenirene
Blijf op de hoogte en volg Arjan en Irene
15 December 2010 | China, Peking
Lieve mensen in het koude kikkerlandje,
Op het moment van schrijven bevinden we ons in ons penthouse op de derde verdieping.
Na een overheerlijk 3 gangen menu liggen we nu even uit te buiken op ons bedje. Op de achtergrond klinkt zacht de wind.
Het klinkt allemaal fantastisch als ik het zo opschrijf en er is geen woord van gelogen, maar in werkelijkheid lig ik in het bovenste bedje van een stampvolle trein op weg van Guilin naar Lijiang na het nuttigen van een pakje droge crackers, het zoveelste noedel soepje met als afsluiter het wel bekende bekertje thee terwijl de wind langs de ramen suist.
Maar goed, je hoort ons natuurlijk niet klagen!!
Weer even een paar dagen terug in gedachte.
Het laatste stuk in de bus vanaf het treinstation naar Dazhai kwamen we er direct achter dat de inwoners van dit stadje erg hulpvaardige mensen zijn (tegen een kleine vergoeding). Naast ons zat namelijk een vrouwtje van een jaar of 55 die haar diensten aanbood. Neeee, niet op die manier maar met handen en voeten legde ze uit dat zij graag mijn tas naar ons verblijf wilde dragen voor me. Ik bekeek haar even goed en vreesde dat haar broze botten het gewicht van mijn tas van minimaal 25 kg niet zouden overleven dus bedankte haar voor het vriendelijke aanbod.
Aangekomen in Dazhai, waar zich de mooiste rijst terrassen van de wereld bevinden, vonden we al snel ons logeer adres voor ons twee daagse verblijf. Het bleek het hoogst gelegen huisje van het stadje te zijn. Had ik die aardige vrouw toch een week aan de zuurstoftank bespaard.
Was het zo geweest dat we niet zelf al iets hadden uitgezocht in de Lonely Planet dan was het totaal geen probleem geweest om snel een slaap plekkie te bemachtigen. Van alle kanten kwamen inwoners toegestroomd om ons 1 voor 1 over te overtuigen dat de plek die zij aanboden het beste was. Het was goed te merken dat het toeristen seizoen niet bepaald in deze tijd van het jaar is.
Dit vinden wij overigens helemaal niet vervelend, maar in dit geval was het iets minder fijn.
Na een heerlijk diner van springrolls, vegetarische Dumplings en roergebakken groenten kregen we de mooiste kamer aangeboden (voor Y 20,- p.p. (dat is € 2,40)) met uitzicht op de rijstvelden!!
Zelfs een warme douche was aanwezig, al had die wel de meest vreemde handleiding die ik ooit ben tegen gekomen. Ik stond al in mijn bijna nixie toen de vrouw des huizes zelf maar even kwam kijken wat er niet goed ging, nadat wij 3 keer waren komen zeggen dat het warme water het weer niet meer deed.
De volgende ochtend ging om 8.00 uur de wekker. Na een stevig ontbijt vertrokken we met lunch en een grote fles water de bergen in. We kwamen op verschillende uitkijkpunten waarvan de 1 nog mooier was dan de ander.
Het werd een erg mooie tocht van meer dan 6 uur wandelen. Onderweg passeerde we paarden aan alle kanten volgehangen met boomstammen en omaatjes die eruit zagen alsof ze abraham al bijna twee keer de hand hadden kunnen schudden die vrolijk met twee halve bomen de berg opliepen.
Toen we uiteindelijk om 17.10 uur in Ping-an aankwamen (het eindpunt van de tocht) bleek er geen bus meer te gaan. ‘Misschien dat er onder in dat andere dorpje nog 1 langskomt’ werd ons verteld.
Dit was alleen nog wel even 20 minuten afdalen, maar ach, we waren toch al lekker warm gedraaid.
Wij dus als een speer naar beneden en daar aangekomen bleek helaas ook hier geen bus meer langs te komen dus zat er nog maar 1 ding op………
Dat vond ik althans want Irene had een hele andere oplossing in haar hoofd.
Helaas was het binnen een half uur pikke donker en hebben ze van enige straatverlichting in dit gebied nog nooit gehoord. Irene dacht bij elke stap dat er minimaal twee spinnen en een slang haar zouden bespringen en zei na de zoveelste donkere bocht dat zij ECHT NIET verder ging. Het was ook wel een beetje gekkenwerk moet ik toegeven. ‘Maar wat dan nu’, zeiden we tegen elkaar. Terug naar het laatste huis waar licht brandde en maar kijken. Zo gezegd zo gedaan en na tien minuten zaten we in de auto bij een erg vriendelijke jongen die ons voor een klein bedrag naar ons plekkie bracht.
De volgende dag weer vroeg op om de vroege bus naar Yangshuo te nemen. Dit is een iets zuidelijker gelegen gebied met overal Karstgebergte.
We kwamen na een flinke maar erg mooie rit aan in ons guesthouse. De zon scheen en dat maakte deze bijzonder mooie streek nog een stukje specialer.
De volgende dag zijn we heerlijk op de fiets de omgeving gaan verkennen. Door kleine chinese dorpjes waar de rijst nog wordt gedorst met een houten molen en de sesam uit de aren wordt geslagen door een oud oma‘tje. Niks geen automatisering, gewoon hard werken!!
Toen het BIJNA ;-) donker werd kwamen we moe maar erg voldaan terug.
Helaas bleek de weersverwachting voor de dagen erop niet al te best te zijn waardoor wij besloten om die regenachtige dagen te gebruiken om te reizen.
Zo gezegd zijn we de dag erna vertrokken om in Guilin de trein te pakken richting Luijiang. We hadden alles zorgvuldig uitgezocht zodat er niks fout kon gaan en dat ging er dan ook niet. Tenminste, niet met wat wij hadden uitgezocht. Toen we bij het loket aankwamen met ons briefje met ons reisplan in het Chinees opgeschreven bleken er geen tickets meer beschikbaar.
Zodoende hebben we gisteren verplicht een extra dagje Guilin bekeken.
Ok mensen we zijn reeds aangekomen in Lijiang en liggen in ons bedje in ons guesthouse. Morgen vroeg naar de Tiger Leaping Gorge.
Tot snel maar weer!
Op het moment van schrijven bevinden we ons in ons penthouse op de derde verdieping.
Na een overheerlijk 3 gangen menu liggen we nu even uit te buiken op ons bedje. Op de achtergrond klinkt zacht de wind.
Het klinkt allemaal fantastisch als ik het zo opschrijf en er is geen woord van gelogen, maar in werkelijkheid lig ik in het bovenste bedje van een stampvolle trein op weg van Guilin naar Lijiang na het nuttigen van een pakje droge crackers, het zoveelste noedel soepje met als afsluiter het wel bekende bekertje thee terwijl de wind langs de ramen suist.
Maar goed, je hoort ons natuurlijk niet klagen!!
Weer even een paar dagen terug in gedachte.
Het laatste stuk in de bus vanaf het treinstation naar Dazhai kwamen we er direct achter dat de inwoners van dit stadje erg hulpvaardige mensen zijn (tegen een kleine vergoeding). Naast ons zat namelijk een vrouwtje van een jaar of 55 die haar diensten aanbood. Neeee, niet op die manier maar met handen en voeten legde ze uit dat zij graag mijn tas naar ons verblijf wilde dragen voor me. Ik bekeek haar even goed en vreesde dat haar broze botten het gewicht van mijn tas van minimaal 25 kg niet zouden overleven dus bedankte haar voor het vriendelijke aanbod.
Aangekomen in Dazhai, waar zich de mooiste rijst terrassen van de wereld bevinden, vonden we al snel ons logeer adres voor ons twee daagse verblijf. Het bleek het hoogst gelegen huisje van het stadje te zijn. Had ik die aardige vrouw toch een week aan de zuurstoftank bespaard.
Was het zo geweest dat we niet zelf al iets hadden uitgezocht in de Lonely Planet dan was het totaal geen probleem geweest om snel een slaap plekkie te bemachtigen. Van alle kanten kwamen inwoners toegestroomd om ons 1 voor 1 over te overtuigen dat de plek die zij aanboden het beste was. Het was goed te merken dat het toeristen seizoen niet bepaald in deze tijd van het jaar is.
Dit vinden wij overigens helemaal niet vervelend, maar in dit geval was het iets minder fijn.
Na een heerlijk diner van springrolls, vegetarische Dumplings en roergebakken groenten kregen we de mooiste kamer aangeboden (voor Y 20,- p.p. (dat is € 2,40)) met uitzicht op de rijstvelden!!
Zelfs een warme douche was aanwezig, al had die wel de meest vreemde handleiding die ik ooit ben tegen gekomen. Ik stond al in mijn bijna nixie toen de vrouw des huizes zelf maar even kwam kijken wat er niet goed ging, nadat wij 3 keer waren komen zeggen dat het warme water het weer niet meer deed.
De volgende ochtend ging om 8.00 uur de wekker. Na een stevig ontbijt vertrokken we met lunch en een grote fles water de bergen in. We kwamen op verschillende uitkijkpunten waarvan de 1 nog mooier was dan de ander.
Het werd een erg mooie tocht van meer dan 6 uur wandelen. Onderweg passeerde we paarden aan alle kanten volgehangen met boomstammen en omaatjes die eruit zagen alsof ze abraham al bijna twee keer de hand hadden kunnen schudden die vrolijk met twee halve bomen de berg opliepen.
Toen we uiteindelijk om 17.10 uur in Ping-an aankwamen (het eindpunt van de tocht) bleek er geen bus meer te gaan. ‘Misschien dat er onder in dat andere dorpje nog 1 langskomt’ werd ons verteld.
Dit was alleen nog wel even 20 minuten afdalen, maar ach, we waren toch al lekker warm gedraaid.
Wij dus als een speer naar beneden en daar aangekomen bleek helaas ook hier geen bus meer langs te komen dus zat er nog maar 1 ding op………
Dat vond ik althans want Irene had een hele andere oplossing in haar hoofd.
Helaas was het binnen een half uur pikke donker en hebben ze van enige straatverlichting in dit gebied nog nooit gehoord. Irene dacht bij elke stap dat er minimaal twee spinnen en een slang haar zouden bespringen en zei na de zoveelste donkere bocht dat zij ECHT NIET verder ging. Het was ook wel een beetje gekkenwerk moet ik toegeven. ‘Maar wat dan nu’, zeiden we tegen elkaar. Terug naar het laatste huis waar licht brandde en maar kijken. Zo gezegd zo gedaan en na tien minuten zaten we in de auto bij een erg vriendelijke jongen die ons voor een klein bedrag naar ons plekkie bracht.
De volgende dag weer vroeg op om de vroege bus naar Yangshuo te nemen. Dit is een iets zuidelijker gelegen gebied met overal Karstgebergte.
We kwamen na een flinke maar erg mooie rit aan in ons guesthouse. De zon scheen en dat maakte deze bijzonder mooie streek nog een stukje specialer.
De volgende dag zijn we heerlijk op de fiets de omgeving gaan verkennen. Door kleine chinese dorpjes waar de rijst nog wordt gedorst met een houten molen en de sesam uit de aren wordt geslagen door een oud oma‘tje. Niks geen automatisering, gewoon hard werken!!
Toen het BIJNA ;-) donker werd kwamen we moe maar erg voldaan terug.
Helaas bleek de weersverwachting voor de dagen erop niet al te best te zijn waardoor wij besloten om die regenachtige dagen te gebruiken om te reizen.
Zo gezegd zijn we de dag erna vertrokken om in Guilin de trein te pakken richting Luijiang. We hadden alles zorgvuldig uitgezocht zodat er niks fout kon gaan en dat ging er dan ook niet. Tenminste, niet met wat wij hadden uitgezocht. Toen we bij het loket aankwamen met ons briefje met ons reisplan in het Chinees opgeschreven bleken er geen tickets meer beschikbaar.
Zodoende hebben we gisteren verplicht een extra dagje Guilin bekeken.
Ok mensen we zijn reeds aangekomen in Lijiang en liggen in ons bedje in ons guesthouse. Morgen vroeg naar de Tiger Leaping Gorge.
Tot snel maar weer!
-
15 December 2010 - 08:14
Tari:
Wat een feest om jullie leuke verslag te lezen! De foto's zijn weer prachtig. De foto's en jullie mooie verhalen over jullie reis maken mij stik jaloers!!! :-) Geniet er van guys!
X
-
15 December 2010 - 08:50
Marijke:
heimwee!!!!! -
15 December 2010 - 09:00
Hans :
Het noedel en crackers dieet begint zijn vruchten af te werpen Arjan!!
Mooi verhalen en foto's!
Geniet! -
15 December 2010 - 09:33
Eva:
Lieve Ar en Ireen,
Weer met veel plezier heb ik jullie reisverslag gelezen. Wat een heerlijkheid om naar de foto's te kijken. Heel relaxed gevoel krijg ik erbij. Jullie zien er heel gelukkig uit zo samen. En dat is voor ons goed om te zien.
Jullie zijn alweer bijna 3 maanden weg, gaat snel. Maar ik kijk er stiekem al weer naar uit als jullie terug zijn. Maar voor nu jullie nog heel veel plezier en geniet van al het moois!
Dikke kus,
Eva -
15 December 2010 - 11:51
Petra & Henk Hospes:
Fantastisch, wat een schitterende reisverslag. Onze complimenten. En dan die foto's ....
Nog veel plezier op jullie verdere reis. We blijven graag op de hoogte. -
15 December 2010 - 12:11
Aars:
Laat ik nou precies in Banaue hier ook zo'n dag gehad hebben dat na een dag door de rijstvelden klauteren ik eindelijk bij de weg aan kwam en er geen bus meer was. Na net in 6 uur een trip gejogd te hebben waar ze normaal 2 dagen voor voorschrijven was dat een beetje tegenvallen. Maar besloot door te zetten en in het donker terug te lopen. Dacht dat ik me een hele held zou voelen bij het aankomen, in plaats was ik de drie komende dagen ziek. Beetje te hard gepushed denk ik.
Nog een laatste tip. Gooi die lonely planet van je uit het raam van de komende trein. Is leuk om een idee te krijgen van wat er te zien is, maar ga er nooit naar leven. En zeker niet als het op overnachting aankomt. Vergeet niet dat zij maar een aantal hotels kunnen bezichtigen en dat er vaak betere/goedkopere/schonere/mooiere plekken te vinden zijn. Heb nog nooit vooruit geboekt als het op slapen aankomt (behalve 1e twee weken in Zuid-Afrika omdat ik, dankzij de lonely planet, rete banauwd was) en dat heeft me altijd goed gedaan. Een aantal herrineringen van halve nachten door een stad slenteren (kan Joeps nog van meepraten ook) of slapen op een bouw terrein, maar dan heb weer iets dat je niet vergeet. Uit het raam met die onzin. Als het iets doet is het je bang maken voor alles en minder doen dan je had gedaan zonder die rotzooi. 'Op deze bus werden 10 jaar geleden 2 mensen beroofd'.' Hier is ooit 65 jaar geleden iemand van de trap gevallen'.'Een tijger heeft hier een keer bijna iemand aangevallen'.'Dr is een kans van 3 op 46.658.967 dat je hier malaria oploopt'. Zeg me nog een keer dat iets gevaarlijk is en ik knuppel je dood met je zelf geschreven lonely planet. Als je niet berijd bent dat er iets mis kan gaan, blijf dan thuis!
Spontaniteit, mooiste dat er is!! -
15 December 2010 - 13:41
Koos B.:
Sjonge, wat godvergeten mooi daar!
Die bergen hebben wel wat weg v/d Mojotes te Vinales.. nietwaar?
Maar eh, waar zal ik jullie ontmoeten over een maand of 3? -
15 December 2010 - 16:10
Shelly:
Hoi hoi,
Wat leuk om jullie verslagen te lezen! Sommige dingen zijn zó herkenbaar, grappig is dat.
Ik moest vorige week ook zo aan jullie denken, zat in Hong Kong en voordat ik wegging wist Thea niet zeker waar jullie zaten. Was wel leuk geweest!
Nou, ik blijf jullie volgen en geniet er maar van hoor! Nog een tip, gooi die lonely planet niet uit het raam maar houd hem er gewoon bij. Af en toe is dat ding best heel handig hoor!
Liefs, Shelly -
15 December 2010 - 19:28
Joeps:
Jee jongens, wat een heerlijke tijd 'moeten' jullie doormaken. En de reisverslagen worden al beeldender, en de foto's steeds mooier. Super dat we zo met jullie kunnen 'mee'leven. Ik begrijp dat ik blij mag zijn een omaatje in dit land te zijn, want het lijkt me geen pretje, slepen met bomen en aren slaan, dan liever slepen met kinderen.............
Hier met ons gaat alles prima, ik geniet van de winter, Jan iets minder, nog 2 dagen thuis en dan lekker tot na de kerst naar Nunspeet waar we al uitbundig van dikke pakken sneeuw genoten hebben, want genieten doen we hier ook!
Dikke kus, ook van Jan, Joeps.
-
17 December 2010 - 08:54
Miranda Mahieu:
Super leuke verhalen en foto's weer. Er lijkt geen einde te komen aan al het mmois wat jullie zien en beleven.
Heb je je scheerapparaat niet bij je Ar? En Irene pas op dat Ar je niet verkoopt aan een chinees, want zo te lezen ben jij de favoriete attractie daar
x Miranda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
