Chitwan NP

En zo zijn we op dit moment alweer op weg richting Pokhara en dus heelhuids terug vanuit de jungle!!
Wat een avontuur was dit weer!
De eerste dag werden we met een jeep diep het Chitwan Natunal Park mee ingenomen waarbij we onderweg al allerlei apen en vogels spotten. Vlakbij de plek waar we uiteindelijk aan ’ons lot’ werden overgelaten stond in de bossen opeens een 1hoornige neushoorn die gewond was aan zijn achterpoot.
Nadat we de jeep hadden uitgezwaaid vervolgde we al lopend onze weg waarbij we al snel op de tweede neushoorn stuitte. Ook deze stond verscholen in de bosjes maar was op zich al vrij duidelijk te bewonderen. We waren erg blij om nu al zo dicht in de buurt te zijn van dit prachtige dier. Op dat moment wisten we dan ook nog niet wat ons de volgende dag te wachten stond……
Al lopend zagen we die dag nog veel meer wild zoals herten, allerlei kleurrijke vogels en meerdere krokodillen.
Die nacht sliepen we in een schattig hutje langs de rivier waar meerdere neushoorns kwamen drinken en badderen. Het was te donker om ze te zien maar met een goede zaklamp zag je de kolossen duidelijk staan.
De volgende ochtend vertrokken we om 08.00 uur. Toen we een uurtje liepen zag ik ineens een hele grote vogel boven ons over de bomen vliegen. Stadsjongen als ik ben had ik natuurlijk geen idee om wat voor vogel het ging dus vroeg het snel aan onze gids. Toen die hem zag rende hij hem achterna al roepende dat het hier ging om de giant hornbill, een met uitsterven bedreigde vogel. Uiteindelijk kwamen moeder en kroost er niet ver achteraan want de hornbill blijkt een erg trouw dier te zijn die zijn hele leven bij 1 partner blijft (het KAN dus wel ;-) ).
Toen ze uit ons zicht waren verdwenen vertelde schuman (de gids) dat het net zo bijzonder was om deze vogel te zien als om de tijger tegen te komen.
Nog nagenietend zagen we op het pad voor ons allerlei herten en apen zitten, de dag begon dus al erg goed!
Toen we dan ook 1,5 uur verder waren, en naast allerlei klein wild ‘niets noemenswaardigs’ waren tegengekomen, bleek onze alertheid iets minder. Onze gids liep al kletsend voorop toen mijn ogen opeens op die van een groot wezen tien meter voor ons stuitte. Ik besloot maar te stoppen en had instinctief het vermoedde dat dit voor onze gids en gesprekspartner misschien ook het beste plan was dus zei zacht maar goed verstaanbaar:’stop, rino on the right’
Gelukkig liep Irene naast mij en tussen het moment in dat ik hem zag en onze gids kon waarschuwen keek zij hem ook recht in zijn ogen.
Suman besefte dat hij even was ingedut en sprong samen met zijn gesprekspartner (wat overigens zijn Nederlandse vrouw/vriendin was) 2 meter achteruit. Op dat moment kwam de neushoorn ook in beweging maar gelukkig voor ons schoot hij daarbij een stukje dieper het bos in. Hij briesde en gromde wat vanuit de struiken en liet duidelijk merken dat hij liever alleen gelaten diende te worden.
Hierna was iedereen weer in opperste paraatheid.

Nadat een jeep met luie toeristen ;-) ons had gepasseerd liepen wij een kwartier later over hun bandenspoor. Ineens zagen we bovenop dit spoor een nieuwe afdruk die erg leek op de afdruk die onze katten achter laten als ze binnen komen vanuit een natte tuin. Het enige verschil hierbij was dat deze ongeveer 20 keer zo groot was. OK, adem in en goed opletten besloot ik. Erover nadenkend dat er zich een tijger binnen een straal van een paar tientallen meters moest bevinden deed ons beseffen dat we echt midden in de jungle waren, COOL!!!
Het spoor liep een heel stuk over de weg maar helaas vonden we aan het einde ervan geen tijger. De opwinding was er echter niet minder om!

Na de lunch zagen we al snel een moeder rino met tienerdochter aan haar zij. Op veilige afstand, zo’n 40 meter, besloten we ze te volgen. Alles ging helemaal goed totdat moeder en dochter op een hitsige vent stuitte die dacht dat hij de dochter wel even kon schaken. Moeder dacht hier iets anders over en ging direct het gevecht aan. Heel leuk allemaal alleen onze veilige 40 meter afstand bleek ineens niet heel veel te zijn toen de neushoorns achter elkaar aangingen. Wij sprongen met de hele groep (5 man) achter de dikste boom die we zagen en even zat ons hart op een hele andere plaats dan waar hij zich normaal bevind!
Gelukkig kozen de neushoorns een andere richting en verdwenen na 10 minuten bekvechten al rennend uit ons zicht.
Nadat we waren bijgekomen van de schrik gingen we verder en genoten van de schone natuur. Helaas konden we de beer en tijger niet vinden al vonden we nog wel een verse beren hoop en voor een tweede keer verse tijger sporen.
‘s Avonds zochten we moe maar erg voldaan na een wandeling van negen uur vroeg ons mandje op.
De volgende dag hebben we nog drie uur door de jungle geslenterd waarbij we voelden dat de dag ervoor een heftige was geweest en waarbij we nog twee neushoorns tegen kwamen waarvan 1 in een open veld.
Die avond terug naar ons verblijf buiten het National Park om iedereen onze belevenissen in geuren en kleuren te vertellen.
Helaas zat het badderen met de olifanten er niet in omdat de rivier waarin dat gebeurd te koud was maar dat houden we dan maar tegoed voor de volgende keer J
Ok lieve mensen jullie zijn nu helemaal up to date dus tot zover voor nu.

Kus van ons