Island hopping Filippijnen

………ik probeerde nog te doen alsof het
de normaalste zaak van de wereld was al weet ik niet of dat helemaal lukte. Ik staarde naar twee borden gemarineerde kippenvoetjes, een schaal met kippen poeperds en vijf gekookte eieren waarin zich een kippen embryo bevond.
Op de achtergrond hoorde ik Irene verheugd zeggen dat ZIJ gelukkig vegetarisch was! Dat betekende dat er des te meer voor mij over bleef, maar of ik daar nou echt blij van werd deze keer…….
Zo kwam ik erachter dat het niet verstandig is om in een beschonken bui te beginnen over de Filippijnse specialiteiten op het gebied van eten. De kippenvoetjes heb ik na een paar flinke slokken wodka heldhaftig afgekloven en de poeperds waren nog helemaal niet zo verkeerd! Respect voor diegene die de kippen embryo’s aan durft! Er kwam een lucht vanaf die ik in mijn slechtste dagen nog niet kan produceren. Ik heb hier dan ook vriendelijk voor bedankt en ik geloof dat dit werd begrepen.
Maar even terug naar het begin…….

28 Januari arriveerde we in de Filippijnen. Na een busreis van drie uur, een binnenlandse vlucht, een boot trip van 12 uur en nog een busrit van vier uur stapten we uit bij de voordeur van mijn oom. Mijn oom is 79 jaar oud en woont al 53 jaar op de Filippijnen. Hij is (nog steeds!!) de priester van het stadje Belison in het zuidwesten van het eiland Panay. We werden warm onthaald door hem en zijn staff. Er wordt goed voor hem gezorgd door een huishoudster/kok, chauffeur en klusjesman (Dexter). Zoals Irene al schreef konden we meteen aanschuiven voor de lunch.
Op 2 februari was het fiésta in Belison en dat zouden we weten ook. Op de hoek van elke straat stond een flinke speakerset die elk hun eigen muziek ten gehore bracht. Degene die bij ons recht voor de deur stond kwam niet verder dan Shakira en Jennifer Lopez en ondanks dat ik graag naar ze kijk, vond ik het iets minder amusant om ze tot 03.00 uur op volume 10 uit de boxen te horen komen.
Het meest frapante van dit alles was dat oom Koos de volgende ochtend bij het ontbijt zei dat hij heerlijk had geslapen!??
De tweede avond werden we uitgenodigd bij de vrienden van Dexter die om de hoek woonde. Met een fles Wodka en Sangria onder de arm gingen we die kant uit en het werd een erg gezellige avond……

Na vijf dagen zeiden we oom Koos gedag en vertrokken richting Boracay. Dit is het Bounty eiland van de Filippijnen waar veeeel te veel toeristen zijn maar waar je toch heen moet als je zo dichtbij bent.
In Belison waren we uitgenodigd door een “zuster” om te verblijven in het staff house van het St Anthony’s College waar de studenten verblijven tijdens hun stage op Boracay.
Gelukkig bevond dit huis zich in het minder toeristische gedeelte en toen we aankwamen stond ons bed al klaar. De studenten vonden het helemaal geweldig dat we bij hun kwamen “couchsurfen” en vroegen ons de oren van ons hoofd.
De volgende dag zijn we het lange strand afgelopen en landinwaarts naar het meest west gelegen deel gegaan. Hier was geen toerist te vinden, heerlijk!
De dag erna een scooter gehuurd om de rest van het eiland te verkennen waarbij we op andere strandjes kwamen waar we ook weer helemaal alleen waren.
Al met al hebben we ons hier prima vermaakt en genoten van de hartelijk- en vriendelijkheid van de Filippino’s.

Op dit moment zitten we al vier dagen op het onontdekte eiland Romblon. Dit mede doordat het erg lastig is om het te bereiken maar als je er eenmaal bent……!!!
Over een uur vertrekt onze boot richting Batangas waarvandaan we met de bus richting Donsol gaan om te zwemmen met de Whalesharks.

Ok lieve mensen, tot zover voor nu wij gaan nog even een duik in zee nemen!

XXXXX